Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008

Ανάμνηση σε φόντο από καπνό

Σε θυμάμαι...γυρίζω πίσω και σκέφτομαι το χθές...νομίζω πως σε βλέπω ξανά...Κάποιες φορές όμως η ανάμνηση μόνο δεν είναι αρκετή...Πέρασε τόσος καιρός, κι όμως είναι σαν να μην έφυγες ποτέ...σαν να πλανιέται ακόμη το άρωμά σου στον αέρα...Παραίσθηση...ναι,έμαθα να ζω με τις παραιθήσεις τοσα χρόνια...!Μέσα από αυτές ωρίμασα, γνώρισα τον πρώτο έρωτα,ένιωσα κάθε δυνατό συναίσθημα...χωρίς ποτέ να αιστανθώ μοναξιά...Κι αν λέω πως μου λείπεις είναι γιατί ξέχασα πως ποτέ πραγματικά δεν σε είχα,πως δεν υπήρξες ποτέ , ήσουν ένα όνειρο...κάτι μακρινό και άπιαστο, όπως κάθετι μακρινό και άπιαστο δίστασα να διεκδικήσω...κι έτσι σε έκανα πόθο ανεκπλήρωτο,ποιήμα,τραγούδι... σ'έκανα προσευχή και θυσία κι ας μην πιστεύω σε θεούς εγώ...σ'έκανα δικό μου όπως ποτέ δεν θα μπορούσες να γίνεις...μέσα από τις παραισθήσεις που δημιουργεί το πιό ύπουλο ναρκωτικό...ο ανεκπλήρωτος έρωτας... <3