Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

...............Φοβάμαι..μην ακούς τι λέω...............

Όλη μέρα γράφω..ανούσιες ανοησίες.Ουσιαστικά επαναλαμβάνω τα ίδια και τα ίδια.Πως φοβάμαι μην σε χάσω.Έχω δυο μέρες να σε δω και τρελαίνομαι.Βλέπω τα πάντα εφήμερα.Προσπαθώ να κρατήσω τη σιγουριά μου ανέπαφη μα αυτή τρέμει και θα πέσει.Με απειλούν οι τοίχοι.Και η φωνή σου απο μακριά δεν μπορεί να με σώσει.Αμυδρά την ακούω.Εγώ είμαι αλλού..να φτιάχνω σενάρια και να κλαίω για τον χωρισμό μας, μόνο και μόνο επειδή ξέρω πως κάπως-κάποτε θα έρθει.Ίσως σε πολλούς μήνες ή χρόνια.Κι όμως εγώ θρηνώ απο τώρα στη συνειδητοποίηση οτι το πάντα μας είναι μεγάλη κουβέντα.και αδύνατη να υπάρξει.Αυτά όλα, σαν σίδερα αιχμηρά, με καρφώνουν όλη μέρα..και πονάνε..πονάνε οι σκέψεις που αδυνατώ να φρενάρω.Δεν μπορείς να κάνεις κάτι εσύ που εγώ γεννήθηκα παράλογη.Είναι κάτι μέρες και κάτι βράδια που απλά δεν ελέγχω αυτό που με πιάνει..περιμένω να περάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται.Περνάει.Θα φύγει.Λίγη υπομονή ακόμα.Τελειώνει.Πόσο πια?Λίγο..λίγο.