Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009

Μικρή Ρήμα Στο Αχνό, Νυσταλέο, Νυχτερινό Φώς...

Άχ και να γύριζα το χρόνο λίγο πίσω
Να θυμόμουνα πως είναι να σε αγγίζω
Να θυμόμουνα πως είναι ν'αγαπάω
Κι ας το ξέρω πως στο τέλος θα πονάω...

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

Κραυγή Στο Σκοτάδι

Η φωνή μου δεν ακούγεται πια
Σώθηκε, πνίγηκε από τις κραυγές
Ξανά και ξανά κραυγές, σαν σε όνειρο
Κι εσύ δεν μπορείς να τις ακούσεις
Κι αν τις ακούσεις δεν μπορείς να έρθεις
Ακόμη κι άν το θέλεις δεν μπορείς...
Γιατί όταν έφευγα σε άφησα πίσω
Δεν ήθελα να σε τραβήξω μαζί μου στο κενό
Μα τελικά ο εγωισμός μου είναι μεγάλος
Και μεγάλη η αγάπη μου, που ποτέ δεν μπόρεσε να σ'αφήσει...
Με τραβήξανε...ακούς?Εγώ δεν ήθελα να φύγω...
ΟΧΙ χωρίς εσένα...
Ψελλίζω ακόμη τ'όνομά σου, μα δεν το ακούς...
Αν τ'άκουγες μπορεί και να φοβόσουν,να τρόμαζες,να με μισούσες
Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν μ'άκουγες
Ίσως να είναι καλύτερα έτσι...
Θα το λέω ξανά και ξανά μέχρι να το πιστέψω...
Είναι καλύτερα έτσι...
Θα το λέω μέχρι να έρθεις κοντά μου
Και τότε δεν θα έχει σημασία πιά,
Γιατί θα ξανασυναντηθούμε...
Σ'ένα παράλληλο σύμπαν...
Σ'έναν άλλο κόσμο...
Σ'ένα δικό μου ή δικό σου όνειρο...

Μη με ξεχνάς
-μέχρι τότε...είμαι εδώ

Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2009

Νυχτερινό Παραλήρημα

Σ'έκανα θεό, σ'έκανα ήλιο...σ'έκανα λευκό λουλούδι μέσα στο βάζο της καρδιάς μου...

Σε είπα μύθο,άστρο και όνειρο...μα εσύ ποτέ δεν το άκουσες...ποτέ δεν είδες ή δεν ήθελες να δείς...ποτέ δεν μ'άφησες να σου δείξω...

Και κάθε βράδυ έκανα την απογοήτευση τραγούδι και έγραφα αράδες από λέξεις να σου στείλω-ποτέ μου δεν τις έστειλα εν τέλει

Έγραφα όμως,έγραφα όλα αυτά που τώρα μόνη μου διαβάζω, και έδινα υπόσταση σε ότι δεν μπόρεσε στα αλήθεια να υπάρξει...

Έγραφα περιμένοντας και πάλι να χαράξει...να σε δώ από μακριά και να μου φτάνει...Γιατί ήμουν πάντα ολιγαρκής και μου ήταν αρκετό να σε χαζεύω κι ας μήν μπορώ να σε κρατάω κοντά μου...Σε ένιωθα όμως κοντά μου...όπως και τώρα σε νιώθω κοντά,δεν μου λείπεις κι ας έχεις φύγει,γιατί σε κρατώ μέσα μου,όπως σε κρατούσα μέσα μου πάντα...

Σ'αγαπώ,όπως σε αγαπούσα τότε,όπως σε αγαπούσα πάντα...


Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

Μόνο Γιατί Μ’ Αγάπησες


Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κ’ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν.

Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάη
είδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρο
να παίζει, να πονάη,
μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες.

Γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες
και μου άπλωσες τα χέρια
κ’ είχες μέσα στα μάτια σου το θάμπωμα- μια αγάπη πλέρια,
γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες.

Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε
γι’ αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ’ ακολουθούσες όπου πήγαινα,
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.

Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα,
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.

Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.

Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες
κ’ έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες.

Ο ελεγκτής


Ένας μπαξές γεμάτος αίμα είν' ο ουρανός
και λίγο χιόνι
έσφιξα τα σκοινιά μου
πρέπει και πάλι να ελέγξω τ' αστέρια
εγώ
κληρονόμος πουλιών
πρέπει
έστω και με σπασμένα φτερά
να πετάω.