Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Το βιβλίο των σκιών..

Νυστάζω
Βάζω για μαξιλάρι μου λουλούδια ξερά
Και καλύπτω το σώμα μου με νήματα ουρανού
Θα έρθουν όνειρα να ξαπλώσουν στο χορτάρι
Κάνω χώρο για να μην τα ενοχλώ
Ίσως αν φτιάξω φιλόξενο τόπο να έρθουν
Να έρθουν και να μείνουν πολύ.. ή έστω αρκετά
Για να χορτάσω κι εγώ τις επιθυμίες..
Χαρτί που βρέχεται και δεν θ’ αντέξουν τα γράμματα
Ξεθωριάζω, μ’ ακούς?? Σβήνω..
Δεν ξημερώνει ποτέ αν δεν έχει προηγηθεί το βράδυ
Πως ψάχνω λοιπόν ξημέρωμα εγώ??
Δένω τις νότες πάνω απ’ το στρώμα μου
Γονατίζω σε ικεσία για ένα μόνο νανούρισμα
Να έρθει ο ύπνος γλυκός τώρα..
Σύννεφά μου ροζ.. για μια τελευταία φορά
Και τα φαντάσματα κάποτε αγανακτούν
Κουράστηκα ζωή να περιμένω
Μετρώ τα πουλιά που αποδημούν
Μήπως και χαθώ στα αναρίθμητα
Και μες στο μπέρδεμα να τρέξω σ’ ένα όνειρο
Να βρω καταφύγιο σε γνώριμες εικόνες
Μην βγει πάλι ο ήλιος.. δεν πρόλαβα τα μάτια να κλείσω
Κοίμισέ με..